:: TVU ::

	3382. பக்கம் 254 - பக்கம் 257வரி 24 என்னை! = இது என்ன வியப்பு! துன்னுக் கொடி போல்வாள் உள்ளம் திரிவித்தாள்; (என்னை - இது என்ன வியப்பு!) எனலுமாம்.
	3384. பக்கம் 259 - வரி 18 . சங்கிலியார் பிணைக்கும் மலர் இறைவனடி கூடுதல் போலத் தன் உயிரும் அதனுடன் அவரால் பிணிக்கப்பட்டு இறைவனடி சேர்ப்பிக்கப்படும் - எனவும் தொனிக்கும்.
	3386. பக்கம் 262 - வரி 23. மாலை தொடுத்துத் தொடை அவிழ்த்த - முரணணி.
	3388. முளரிவளை நிதி - வேண்டுவதைக் கொடுப்பதுபோல - இறைவனும் வேண்டியதைக் கொடுத்தருள்வான் - என்பதைக் குறிக்கப் பதுமநிதி சங்கநிதி குறிப்பிடப்பட்டன.
	3391. பக்கம் 266. மதியம் தீண்டு கன்னிமாடம் - கன்னி (மணங்கூடித்) தீண்டப் படுவாள் என்பதைக் குறிக்கும்.
	3392. பக்கம் 268 - வரி 1. ‘நீற்றுக் கோலம்,’ ‘நீற்றுக்கோடி நிமிர்ந்து காட்டியும்’ - திருவாசகம்.
	8397. பக்கம் 271. ‘அற்றமுறு நிலைமையினால்’ - சமயத்துக்கு ஏற்றபடி (வேறுவழியில்லாமல்); அவமான நிலை வராவழிக்கு; அற்றம் - சமயம்; அவமானம்.
	3409. வரவுபார்த்தாரூரர் - ஆரூரர் என்றார், ஒற்றியூரை "எவ்வளவு நாள் பிரிந்தேன் என் ஆரூர் இறைவனையே"எனத் திருவாரூரை நினைந்து செல்லக் கூடியவர் எனக் காட்டுதற்கு.
	3424. எதிர்கொண்டழைத்தபடி ஓர் நினைவு வந்தது போலும்,. எதிர்கொண்டருளும் வசந்தம் தம்மை (திருவாரூருக்கு வா என்று)
	3453. ‘வேதமெலாம் தொக்கவடி வாயிருந்த துருத்தியார் - சுவாமி பெயர் (இத்தலத்தில்) வேதேசுரர் - (சிவஸ்தலமஞ்சரி) ஆதலின்.
	3472. பக்கம் 367வரி 13. செற்றம் - பகைமை; நெடுங்காலம் நிகழ்வது. செற்றம் ‘இகலொடு செற்ற நீக்கிய மனத்தினர்’ - திருமுறுகாற்றுப்படை உரை (நச்சினார்க்கினியர்).
	3483. பொன் - மணி - பரவை என்பன பரவையின் பொன்போலும் மணி போலும் உயர்ந்த குணப்பண்புகளைக் காட்ட வந்தன.
	3490. குஞ்சர உரிவை புனைந்தவர் - என்பது தமது சோதித் திருவுருவை மறைத்துப் பூசை அர்ச்சகர் உருவைக் காட்டப் போகின்றார் ஆதலின்.
	3491. ஞாலமுய்ய எழுந்தருளும் என்பதை நம்பியுடன் கூட்டாது தூதருடன் கூட்டியுரைக்கவும் நின்றது.
	3492. ‘பாவாய் திறவாய்’ - என்பது பரவாய் திறவாய் என்பதும் பாடம்.
	3496. மின்னிடை மடவாய் - மின் மறைவமுது போல உன் சினம் மறைதல் வேண்டும் என்பது தொனி.