அழகிய ஆயிரம் திருப்பாசுரங்களுள் இறைவனுடைய கல்யாண குணங்களைத் தொடுத்துப் பாடிய இந்தப் பத்துத் திருப்பாசுரங்களையும் குறைவில்லாதவாறு கற்பவர்கள், ஆழ்ந்துள்ள துன்பங்கள் நீங்கி நற்கதி பெறுவார்கள்,’ என்றவாறு.

    வி-கு : ‘உய்யப் புகுமாறு அஃதே என்று கண்ணன் கழல்கள் மேல் சடகோபன் குற்றேவல் பாடல் இவை பத்தும் கற்றவர் துயர் போய் உய்யற்பாலர்,’ என்க.

    ஈடு : முடிவில், ¹‘இத்திருவாய்மொழி பத்துப் பாசுரங்களையும் கற்றவர்கள் ஐஸ்வரியம் கைவல்யம் எனப்படுகின்ற சிறிய புருஷார்த்தங்களைத் தவிர்ந்து, பகவானுடைய கைங்கரியத்தையே புருஷார்த்தமாகப் பெற்றவர் ஆவர்,’ என்கிறார்.

    உய்யப் புகுமாறு அஃதே என்று - ‘திருநாரணன்தாள்’ என்று நான் சொன்ன அதுவே உய்வதற்கு உரிய வழியும் பலமும் என்று. கண்ணன் கழல்கள் மேல் - ²‘கண்ணனைத் தாள் பற்றி’ என்று தாமும் சொல்லி, ³கண்ணன் கழல்கள் நினைமினோ’ என்று பிறர்க்கும் உபதேசித்து நின்றாரே? அதுதன்னையே அருளிச்செய்கிறார். ‘இப்படி ⁴‘அடியுடையார் புறம்பு இல்லை’ என்றே அன்றோ இவ்வடிகளைத் தாம் பற்றியது? ⁵‘துயர்அறு சுடர்அடி தொழுது எழு’ என்று தம் திருவுள்ளத்திற்கு அருளிச்செய்தார்; ⁶‘வண்புகழ் நாரணன் திண்கழல் சேரே’ என்று பரோபதேசம் செய்தார் அங்கு. இங்கு, ‘கண்ணனைத் தாள் பற்றி யான் என்றும் கேடு இலனே,’ என்றார்; ‘கண்ணன் கழல்கள் நினைமினோ,’ என்று பரோபதேசம்

_____________________________________________________

1. ‘இவை பத்தும் அஃகாமல் கற்பவர் ஆழ்துயர் போய், உய்யற்பாலர்,’
  என்றதனைக் கடாக்ஷித்து, அவதாரிகை அருளிச்செய்கிறார்.

2. திருவாய்மொழி, 3. 10 : 10.

3. திருவாய்மொழி, 4. 1 : 3.

4. ‘அடி’ என்றது, சிலேடை : திருவடிகளும், மூலமும்.

5. இப்பாசுரத்திலுள்ள ‘கழல்கள்மேல்’ என்றதனைத் திருவுள்ளம் பற்றி
  அருளிச்செய்கிறார், ‘துயரறு’ என்று தொடங்கி. இது திருவாய்மொழி, 1.1:1.

6. திருவாய்மொழி, 1. 2 : 10.