| 17. திருக்கண்ணபுரம் “இல்லையலல் எனக்கேல் இனியென்குறை
அல்லி மாத ரமரும் திரு மார்பினன்
கல்லிலேயந்த மதில் சூழ் திருக்கண்ணபுரம்
சொல்ல நாளும் துயர் பாடு சாரவே”
திருவாய்மொழி 9-10-10 (3665) | திருக்கண்ணபுரத்தில் எழுந்தருளியுள்ள பெருமானின் பெயரைச்
சொன்ன மாத்திரத்திலே எனது துயர்கள் எல்லாம் பாழடைந்துவிட்டன.
இனிமேல் எனக்கு என்ன குறையுள்ளது என்று நம்மாழ்வார் வினவக்கூடிய
இத்தலத்திற்குத், திருவாரூரிலிருந்து கோயில் வாசல் வரை பேருந்து
செல்கிறது. நன்னிலத்திலிருந்து நாகப்பட்டினம் செல்லும் வண்டியிலேறி
திருப்புகலூர் என்ற ஊரில் இறங்கி சுமார் ஒருமைல் தூரம் நடந்து சென்றும்
இப்பதியை எய்தலாம்.
வரலாறு
பாத்ம புராணத்தின் ஐந்தாவது காண்டத்தில் 96 முதல் 111 வரை உள்ள
அத்தியாயங்களில் இத்தலம் விதந்து விதந்து பேசப்படுகிறது. விரைந்து
மோட்சம் அளிக்க வல்லவர் யாரென்று நைமி சாரண்ய முனிவர்கள் ஒருங்கே
திரண்டு ஸு த முனிவரைக் கேட்க, அவர் இத்தலத்துப் பெருமையைப் பரக்கப்
பேசுகிறார்.
வஸு என்னும் ஒரு மஹராஜன் வானத்தில் பறக்கும் சக்தி
பெற்றிருந்ததால், அவன் உபரிசரவசு என்றழைக்கப்பட்டான். ஒரு காலத்தில்
தேவர்கட்கும் அசுரர்கட்கும் நடந்த யுத்தத்தில் தோற்றுப்போன தேவர்கள்
உபரிசரவசுவின் உதவியை நாட இம்மன்னின் உதவியால் தேவர்கள்
வெற்றிபெற்றனர்.
போர் முடிந்து திரும்பிய வசு தாகவிடாய் தீர்க்க கிருஷ்ணாரண்யத்தில்
இறங்க அங்கு (“ஒரு விரலில் தம் உலர்ந்த சரீரத்தை உலர்த்துமாப் போல்”)
மெலிந்த தேகத்தினரான முனிவர்கள் தவம் செய்துகொண்டிருக்க, அவர்களைச்
சாமைக் கதிர்கள் என்று எண்ணிய உபரிசரவசுவின் வீரர்கள் தம் வாளால்
கொய்ய, முனிவர்களின் அபயக் குரல் கேட்ட எம்பெருமான் 16வயது
பாலகனாய் வந்து படையைத் துவம்சம் செய்ய அசுரர்களை வென்ற நமக்கு
இச்சிறுவன் ஒரு பொருட்டோ என்றெண்ணிய உபரிசரவசு பல
அஸ்திரங்களையும் ஏவி அதிர்ந்து போக இறுதியில் அஷ்டாச்சர மந்திரத்தை
ஜெபித்து | |
|
|