என்று அழைக்கும் உள்ள நிலைப்பண்பு கண்ணீர்வார்தல்; அக் கண்ணீருடன், உறைநிலைப் பண்பாகிய ஐயோ வென்று அழுது, (உடற்பண்பாகிய தொழுது) வந்தடைந்த அப்பனே! நீ மனக்கலக்கமின்றி நெருங்கி வருவாயாக. உன்னுடைய ஆவியும் உடலும் உடைமை எல்லாமும் உண்மை உணர்ந்து என்பால்¹ ஒப்புவித்து விட்டனையன்றோ? ஒப்புவித்தபடியே உறுதியுடன் நில்லாது அப்பொருள்களிற் பற்றுக் கொண்டு கலங்குவது எதன் பொருட்டு? ஒப்புவித்தபடி நிற்பாயாக. அதுவே உண்மைநிலை யாகும்.

(54)

நில்லாப் பொருளை நினையாதே நின்னையுள்ளோர்

சொல்லாப் பொருட்டிரளைச் சொல்லாதே - கல்லாத

சிந்தை குழைந்துசுகஞ் சேரக் குருவருளால்

வந்தவழி நல்ல வழி.

     (பொ - ள்.) நிலையில்லாத மாயாகாரியப் பொருள்களைச் சிறிதும் நினையாதே; உன்னைத் தமக்குட்படுத்தி உன்னோடுள்ளார் சொல்லத்தகாத பொருட்கூட்டங்களைப் பேசாதே; உண்மைகளைக் கற்றுக்கொள்ளாத மனம் குழைந்துருகி அழியாப்பேரின்பப் பேறு பெற்றின்புறச் சிவகுருவானவர் திருவாய் மலர்ந்தருளிய அருளின் வழி எதுவோ? அதுவே நன்னெறியாகும். (அவ்வழியையே கைக்கொண்டு உறுதியுடன் நிற்பாயாக)

(55)

வழியிதென்றும் அல்லா வழியிதென்றுஞ் சொல்லில்

பழிபழியாம் நல்லருளாற் பார்த்தோர் - மொழியுனக்கே

ஏற்றிருக்கச் சொன்னவன்றே எங்கும் பெருவெளியாம்

பார்த்தவிட மெல்லாநீ பார்.

     (பொ - ள்.) இது (திருவடிப்பேற்றிற்குரிய) நல்லவழியென்றும் இஃது அதற்காகாத தீயவழியென்றும் சொல்லால் வெளிப்படுத்தின் அது மிகவும் பிழையாகும்; சிவகுருவின் நல்லருளால் திருநோக்கம் புரிந்து, ஒப்பில்லாத 'சிவ' என்னும் ஒரு மொழியை உனக்கு ஓதியதனை நீ கேட்டவன்றே எவ்விடத்தும் உனக்குத் திருவருட் பெருவெளியாகும்; நோக்கின இடமெல்லாம் மீண்டும் நீ பார்ப்பாயாக.

(56)

பாரனைத்தும் பொய்யெனவே பட்டினத்துப் பிள்ளையைப்போல்

ஆருந் துறக்கை அரிதரிது - நேரே

மனத்துறவும் அப்படியே மாணா இவற்றில்

உனக்கிசைந்த வாறொன்றே ஓர்.

     (பொ - ள்.) (மாயாகாரியமாகத் தோன்றிய இந் நிலவுலகமனைத்தும் தோன்றியவாறே ஒடுங்குந்தன்மைத்து. அதுபற்றி நிலையில்லதென்று கூறுப. நிலையில்ல தென்பதும் பொய்யென்பதும் ஒன்றே.) சுட்டியுணரப்படும் உலகமனைத்தும் பொய்யென்னும் மெய்ம்மையினைத்

1.	'அன்றே என்றன்.' 8. குழைத்தபத்து, 7.