போன்று அற்றொழிவனவாம். அற்று - செயலற்று. ஒழிவன - அடங்குவன.

(122)

எந்தெந்த நாளும் எனைப்பிரியா தென்னுயிராய்ச்

சிந்தைகுடி கொண்டஅருள் தேவே பராபரமே.

     (பொ - ள்) இம்மை, உம்மை, அம்மை ஆகிய மும்மை நிலைக்களங்களிலும் அடியேனைப் பாலுண் சேயினை விட்டு நீங்காச் சால்பு நிறை தாயினைப் போன்று, எக்காலத்திலும் நீர்நிழல் போல் நீங்காது நின்று எளியேன் உள்ளத்தின்கண் குடிகொண்டு உயிர்க்குயிராய் நின்றருளும் முழுமுதற்றெய்வமே.

(123)

அஞ்சல் அஞ்சல் என்றடிமைக் கப்போதைக் கப்போதே

நெஞ்சில் உணர்த்தும் நிறைவே பராபரமே.

     (பொ - ள்) அடியேனுடைய உள்ளத்தின்கண் மிக்கோங்கி வீற்றிருந்து அவ்வப்போதும், அஞ்சாதே அஞ்சாதே என்று உணர்த்தியருளும் அகல்நிறைவாம் தெய்வமே; அகல் நிறைவு - வியாபகம்.

(124)

என்னையுன்றன் கைக்களித்தார் யாவரென்னை யான்கொடுத்துப்

பின்னை யுன்னாற் பெற்றநலம் பேசேன் பராபரமே.

     (பொ - ள்) அடியேனை நின்பால் ஒப்புவித்தவர் யாவர்? (ஒரு வருமிலர்.) யானே என்னை நின்திருவருளால் நின்திருவடிக்கு ஒப்புவித்துள்ளேன். ஒப்புவித்தபின் நாயனீரால் அடியேன் பெற்ற பேரின்பம் சொல்லொண்ணாத தென்க.

(125)

வாய்பேசா வூமையென வைக்கவென்றோ நீமவுனத்

தாயாக வந்தருளைத் தந்தாய் பராபரமே.

     (பொ - ள்) அடியேனை வாய்பேச வொண்ணாத ஊமை போன்று வைத்தருளுதற் பொருட்டன்றோ? தேவரீர் வாய்பேசா மவுன நிலையுடன் எழுந்தருளிவந்து தாயாக நின்னருளினைத் தந்தருளினை.

(126)

தன்னைத்தந் தென்னைத் தடுத்தாண்ட நின்கருணைக்

கென்னைக்கொண் டென்னபலன் எந்தாய் பராபரமே.

     (பொ - ள்) தந்தையே! தேவரீர் தன்னை அடியேனுக்குத் தந்தருளி எளியேனைத் தடுத்தாட்கொண்டு அடிமையாக்கியருளினை; (உன்னால் அடியேன் துய்க்கும் பேரின்புக்கோர் அளவில்லை) அங்ஙனங் கொண்டருளிய நின்பெருந்தண்ணளிக்கு அடியேனா லுண்டாய பயன் யாது?¹ (ஏதும் இன்றென்க.)

(127)

மார்க்கண்டர்க் காக மறலிபட்ட பாட்டைஉன்னிப்

பார்க்கின்அன் பர்க்கென்ன பயங்காண் பராபரமே.

1.	'தந்ததுன்' 8. கோயிற்றிருப்பதிகம், 10.