மன்னன் உலகிற்கு உயிராகித் தாங்குதலின், “தாங்கும் வளவன்” என்றனர்.

    கம்பரும் தயரதன் உலகுய்யக் கருணைத் தாங்கிக் காத்தமையினை,

    வயிரவான் பூண்அணி மடங்கல் மொய்ம்பினான்
    உயிரெலாம் தன்உயிர் ஒப்ப ஓம்பலால்
    செயிர்இலா உலகினில் சென்று நின்றுவாழ்
    உயிர்எலாம் உறைவதோர் உடம்பும் ஆயினான்

என்றார்.

    அனபாயச் சோழன் சேக்கிழாரைத் தொண்டை நாட்டினின்றும் வரவழைத்துத் தன் கண்மணியினும் சிறப்பாகப் போற்றியதால், “அனபாயன் கண்மணியாய்” என்றனர்.  மன்னன் வரவழைத்த தோடின்றித் தனது ஆத்தானத்தில் தலைமை அமைச்சுப் பதவியினையும் ஈந்தனன்.  அமைச்சுப் பதவி ஈந்ததோடின்றி, உத்தமச் சோழ பல்லவன் என்ற பட்டத்தையும் ஈந்தனன்.  இதனை உமாபதி சிவனார்,

அத்தகைய புகழ்வேளாண் மரபில் சேக்கி
    ழார்குடியில் வந்தஅருள் மொழித்தே வர்க்குத்
தத்துபரி வளவனும்தன் செங்கோல் ஓச்சும்
    தலைமைஅளித் தவர்தமக்குத் தனதுபேரும்
உத்தமச்சோ ழப்பல்ல வன்தான் என்றும்
    உயர்பட்டம் கொடுத்திட ஆங்கவர்நீர் நாட்டு
நித்தனுறை திருநாகேச் சுரத்தில் அன்பு
    நிறைதலினால் மறவாத நிலைமை மிக்கார்

என்றதும் காண்க.

    அனபாயனுக்குச் சேக்கிழார் சூளா மணியாய், அதாவது முடிமணியாய்த் திகழ்ந்தார் என்பது, அவரது திருவடிகளை வணங்கிப் போற்றியதனால் அறிகிறோம்.  இதனையும் உமாபதியார்,