துரியோதனன் சபை

கன்னங் கரியது வாய் -- அகல் காட்சிய தாய்மிகு மாட்சிய தாய் துன்னற் கினியது வாய் -- நல்ல சுவைதரும் நீருடை யமுனையெனும் வன்னத் திருநதி யின் -- பொன் மருங்கிடைத் திகழ்ந்தஅம் மணிநகரில், மன்னவர் தங்கோ மான் -- புகழ் வாளர வக்கொடி யுயர்த்துநின் றான்.		15

துரியோ தனப்பெய ரான், -- நெஞ்சத் துணிவுடை யான், முடி பணிவறி யான், ‘கரியோ ராயிரத் தின் -- வலி காட்டிடு வான்’ என்றக் கவிஞர்பி ரான் பெரியோன் வேதமுனி -- அன்று பேசிடும் படிதிகழ் தோள்வலி யோன், உரியோர் தாமெனினும் -- பகைக் குரியோர் தமக்குவெந் தீயனை யான்,		16

தந்தைசொல் நெறிப்படி யே, -- இந்தத் தடந்தோள் மன்னவன் அரசிருந் தான். மந்திர முணர்பெரி யோர் -- பலர் வாய்த்திருந் தார் அவன் சபைதனிலே, அந்தமில் புகழுடை யான், -- அந்த ஆரிய வீட்டுமன், அறம் அறிந் தோன். வந்தனை பெறுங்குர வோர் -- பழ மறைக்குல மறவர்கள் இருவரொ டே,		17

மெய்ந்நெறி யுணர்விது ரன் -- இனி வேறுபல் அமைச்சரும் விளங்கிநின் றார்; பொய்ந்நெறித் தம்பிய ரும் -- அந்தப் புலைநடைச் சகுனியும் புறமிருந்தார்; மைந்நெறி வான்கொடை யான், -- உயர் மானமும் வீரமும் மதியுமு ளோன், உய்ந்நெறி யறியா தான் -- இறைக்கு உயிர்நிகர் கன்னனும் உடனிருந் தான்.		18