:: TVU ::

காவியங்கள் : கற்பனையும் கதையும்

தருமபுத்திரன் முடிவுரை வேறு
வீமன் உரைத்தது போலவே -- உளம் வெம்பி நெடுவில் விசயனும் -- அங்கு காமனும் சாமனும் ஒப்பவே -- நின்ற காளை இளைஞர் இருவரும் -- செய்ய தாமரைக் கண்ணன் யுதிட்டிரன் -- சொல்லைத் தட்டிப் பணிவொடு பேசினார்; -- தவ நேமத் தவறலும் உண்டுகாண், -- நரர் நெஞ்சம் கொதித்திடு போழ்திலே.		136
அன்பும் பணிவும் உருக்கொண்டோர் -- அணு வாயினும் தன்சொல் வழாதவர் -- அங்கு வன்பு மொழிசொலக் கேட்டனன்; -- அற மன்னவன் புன்னகை பூத்தனன்: -- ‘அட! முன்பு சுயோதனன் செய்ததும் -- இன்று மூண்டிருக் குங்கொடுங் கோலமும் -- இதன் பின்பு விளைவதும் தேர்ந்துளேன்; என்னைப் பித்தனென் றெண்ணி உரைத்திட்டீர்!		137
‘கைப்பிடி கொண்டு சுழற்றுவோன் -- தன் கணக்கிற் சுழன்றிடும் சக்கரம்; -- அது தப்பி மிகையுங் குறையுமாச் -- சுற்றும் தன்மை அதற்குள தாகுமோ? -- இதை ஒப்பிட லாகும் புவியின்மேல் -- என்றும் உள்ள உயிர்களின் வாழ்விற்கே, -- ஒரு செப்பிடு வித்தையைப் போலவே -- புவிச் செய்திகள் தோன்றிடு மாயினும்,		138
‘இங்கிவை யாவுந் தவறிலா -- விதி ஏற்று நடக்குஞ் செயல்களாம்; -- முடி வெங்கணு மின்றி எவற்றினும் -- என்றும் ஏறி இடையின்றிச் செல்வதாம் -- ஒரு சங்கிலி யொக்கும் விதிகண்டீர்! -- வெறுஞ் சாத்திர மன்றிது சத்தியம்; -- நின்று மங்கியொர் நாளில் அழிவதாம் -- நங்கள் வாழ்க்கை இதனைக் கடந்ததோ?		139
‘தோன்றி அழிவது வாழ்க்கைதான்; -- இங்குத் துன்பத்தொ டின்பம் வெறுமையாம் -- இவை மூன்றில் எதுவரு மாயினும், -- களி மூழ்கி நடத்தல் முறைகண்டீர்! -- நெஞ்சில் ஊன்றிய கொள்கை தழைப்பரோ, -- துன்பம் உற்றிடு மென்பதொர் அச்சத்தால்? -- விதி போன்று நடக்கும் லகென் றே -- கடன் போற்றி யொழுகுவர் சான்றவர்.		140
‘சேற்றிம் உழலும் புழுவிற்கும், -- புவிச் செல்வ முடைய அரசர்க்கும், -- பிச்சை ஏற்றுடல் காத்திடும் ஏழைக்கும், -- உயிரை எத்தனை உண்டவை யாவிற்கும், -- நித்தம் ஆற்றுதற் குள்ள கடமைதான் -- முன் வந்து தவ்வக் கணந்தொறும் நிற்குமால்; -- அது தோற்றும் பொழுதிற் புரிகுவார் -- பல சூழ்ந்து கடமை அழிப்பரோ?		141
‘யாவருக் கும்பொது வாயினும் -- சிறப் பென்பர் அரசர் குலத்திற்கே -- உயர் தேவரை யொப்பமுன்னோர்தமைத் -- தங்கள் சிந்தையிற் கொண்டு பணிகுதல்; -- தந்தை ஏவலை மைந்தர் புரிதற்கே -- வில் இராமன் கதையையும் காட்டினேன்; -- புவிக் காவலர் தம்மிற் சிறந்தநீர் -- இன்று கர்மம் பிழைத்திடு வீர்கொலோ?’		142