பண்டாரப் பாட்டு

வையகத்தே சடவஸ்து வில்லை மண்ணும் கல்லும் சடமில்லை. மெய்யுரைப்பேன் பேய் மனமே மேலும் கீழும் பயமில்லை!	1
பையப் பையத் தேரடா படையும் விஷமுங் கடவுளடா பொய்யு மெய்யுஞ் சிவனடா பூமண்டலத்தே பயமில்லை	2
சாவும் நோவுஞ் சிவனடா! சண்டையும் வாளுஞ் சிவனடா! பாவியு மேழையும் பாம்பும் பசுவும் பண்ணுந் தானமுந் தெய்வமடா.	3

{1. எற்று -- எறிதல். 2. மைதிலி -- சீதை.}
23. ஆதாரம்: பாரதி நூல்கள் -- வசனம் கதைக் கொத்து: பக்கம் 171

எங்குஞ் சிவனைக் காணடா! ஈனப் பயத்தைத் துரத்தடா! கங்கைச் சடையா, காலன் கூற்றே காமன் பகையே வாழ்கநீ!	4
பாழுந் தெய்வம் பதியுந் தெய்வம் பாலை வனமுங் கடலுந் தெய்வம் ஏழு புவியும் தெய்வம் தெய்வம் எங்குந் தெய்வம் எதுவுந் தெய்வம்	5
வையத்தே சடமில்லை, மண்ணுங் கல்லும் தெய்வம் மெய்யுரைப்பேன் பாழ் மனமே மேலும் கீழும் பயமில்லை.	6