Untitled Document | 1738 | | கான ரோஜா முகம்வெளிறிக்
கவிழ்ந்து நிற்றல் கண்டவொரு
வானம்பாடி மனம்உருகி
‘மதுவுண், மதுவுண், மதுவுண்டால்
தீனம் நீங்கி உடல்தேறிச்
செம்மை யாக வளர்ந்திடுவாய்;
ஏனம் மா! நீ வாடுகின்றாய்’
என்று கூறிச் சென்றதுவே. | 69 |
| 1739 | | உலகில் வாழும் இவ்வாழ்வின்
உண்மை யறியாக் குயவன்செய்
கலச வாயை என்வாய்தான்
கலந்து கொண்ட கதையிதுவாம்;
‘உலக வாழ்வு நிலையில்லை
உண்இம் மதுவை உண்’எனவே
கலச வாய்என் வாயோடு
கனிந்த சொல்லைச் சொன்னது. அம்மா! | 70 |
| 1740 | | மன்னா மனிதர் ‘வாழ்வுஎன்றும்
வழுவி வழுவிப் போகும்’ எனச்
சொன்னார்; சொன்ன சொல்லையின்னும்
சொல்லிச் சொல்லிப் பயன் எதுவோ?
இந்நாள் இனிய நாளானால்,
இறந்த நாளுக்கு இரங்குவதேன்?
பின்னாள் எண்ணி நடுங்குவதேன்?
பெண்ணே! கிண்ணம் நிறையம்மா!
| 71 |
| 1741 | | என்னைக் கேளாது எங்கிருந்தோ
இங்கே தூக்கி எறிந்திட்டான்;
என்னைக் கேளாது இன்னுமவன்
எங்கே தூக்கி எறிவானோ?
என்ன செய்வேன்? இக்கொடுமை
ஏழை உள்ளம் மறந்தொழிய,
வன்னக் கிளியே! ஒருகிண்ணம்
மதுவை ஊற்றித் தருவாயே! | 72 | |
|
|