பக்கம் எண் :

மொழிநூல்85

      அல்பானியம், அர்மீனியம், இத்தைத்தம் (Hittite) என்பன நடுவணாரி யத்தையும்; ஈரானியம் (பாரசீகம்), இந்திய ஆரியம் என்பன கீழையாரித் தையும் சேர்ந்த கிளைகளாகும்.
      வேதமொழியும் அதற்குப் பிற்பட்ட சமற்கிருதமும் இந்திய ஆரியமாகும்.
வடஇந்தியாவிலும் நடுவிந்தியாவிலும் ஒருகாலத்தில் திரவிட மொழிகளாயிருந்தவை, பின்னர் ஆரியகலப்பால் ஆரிய மொழிகளாக மாறியுள்ளன.
      தமிழே திரவிடமாகவும் திரவிடமே ஆரியமாகவும் மாறியிருப்பினும், தமிழ் இந்தியஆரியரால் மறைக்கப் பட்டுள்ளமையாலும் தமிழ்தோன்றிய குமரிநாடு மூழ்கிப் போனமையாலும், மேலையாரியர் உண்மை நிலையறியாது ஆரியத்தை ஒரு தனிமொழியின் வளர்ச்சியாகக் கருதி அதற்கு மூலமென ஒன்றைப் படைத்து, அதற்கு முதல் இந்தோ - ஐரோப் பியம் (Proto - Indo - European) எனப் பெயரிட்டுள்ளனர்.
      (11) மேலையாசியாவிலும் வடஆப்பிரிக்காவிலும் பண்டு பேசப் பட்ட அக்காடியம் (அசீரியம், பாபிலோனியம்) அரமேயம், சிரியம், மோவாபியம், பினீசியம், எபிரேயம் என்னும் மொழிகளும், இன்று பேசப் படும் அரபியும், வடகிழக்காப்பிரிக்காவிற் பேசப்படும் எத்தியோப்பிய (அமரிக்கு) மொழியும், சேமியம் (Semitic) என்னும் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தனவாகும்.
      (12) பண்டை எகிபதியமும் இன்று எத்தியோப்பியாவில் வழங்கும் கோபதியமும் (Coptic), சோமாலி, பெர்பெர் சது (Chad) முதலிய மொழிகளும், ஆமியம் (Hamitic) என்னும் மொழிக் குடும்பமாகும்.
      பண்டை எகிபதிய வழிவந்த கோபதியம் இன்று எத்தியோப்பிய வழிபாட்டு மொழியாக மட்டும் வழங்குகின்றது.
      சேமியத்தையும் ஆமியத்தையும் இணைத்து ஆமிய - சேமியம் (Hamito - Semitic) என ஒரு குடும்பமாகக் கூறுவதுமுண்டு.
      அரமேயம் இன்று தமசுக்கு (Damascus) நகர்ப்பக்கத்தில் முச்சிறு குமுகங்களாற் பேசப்படுபவதாகப் பாடுமேர் கூறுவர்.
      (13) சூடான் நாட்டில் மிகச் சிறிதே அறியப்பட்டுள்ள பல சிறு மொழிக்குடும்பங்கள் உள்ளன.