:: TVU ::

110	`வா' என்னும் வினைச்சொல் வரலாறு

`வா' என்னும் வினைச்சொல் வரலாறு

வள்-வர்-வார்-வ. வர்-வரு.

சொல்லாக்கத்தில் ட த ல ழ ள ஐந்தும் ரகரமாகத் திரியும். அத் திரிவில் லகரளகரம் பேரளவும், அவ் விரண்டனுள்ளும் ளகரம் பெரும்பான்மையும், ஆகும்.

எ-டு :
ட - ர :	கடு-கடி-கரி, படவர்-பரவர்.
த - ர :	விதை-விரை.
ல - ர :	உலவு-உரவு, குலவை-குரவை, குதில்-குதிர்,பந்தல்-பந்தர்.
ழ - ர :	புழை-புரை.
ள - ர :	அள்-அர்-அரு-அருகு, கள்-கர்-கரு,சுள் - சுர், தெளி- தெரி, நீள்-நீர், பிள்-பிர்-பிரி,முள்-முர்-முரு-முருகு (இளமை), விள்- விர்-விரி.

முதற்காலத்தில் முதனிலையாக வழங்கி வந்த சில வினைச் சொற்கள் வழக்கற்றுப் போனதினால், இன்று அவற்றிற்குத் தலைமாறாக அவற்றின் தொழிற் பெயர்களே தமித்தும் துணைவினையொடு கூடியும் வழங்கி வருகின்றன.

எ-டு:
முதனிலை	முற்காலப் புடைபெயர்ச்சி	இக்காலப் புடைபெயர்ச்சி
நகு	நக்கான்	நகைத்தான்
தள்	தட்டான், தட்கின்றான்,	தளைத்தான்,
	தட்பான்	தளைக்கின்றான்,
		தளைப்பான்
கள்	கட்டான், கட்கின்றான்,	களவுசெய்தான், களவு
	கட்பான்	செய்கின்றான், களவு
		செய்வான்.

களவாண்டான், களவாள்கின்றான், களவாள்வான்; களவாடி னான், களவாடுகின்றான், களவாடுவான்; என்பனவும் தொழிற்பெயர் துணைவினை கூடி முதனிலையாகிப் புடைபெயர்ந்தனவே. ஆள், ஆடு என்பன துணைவினைகள். களவுபண், களவடி, களவுகாண் என்பனவும் துணைவினை கொண்டனவே.