உது - உதோ! (உந்தோ! உதா! உந்தா!). உது = முன்னிலையிலுள்ளது. உது - உதோ - உதோள் - உதோளி = (உவ்விடத்தில்) முன்னிலை யிடத்தில். ஊங்கு = முன்னிலையில், முன்பு. உங்கு = முன்னிலையில். உங்கு - உங்கா. (ஊங்கு - ஊங்கண் - உங்கண் - (உங்கன்) - உங்ஙன் - உங்ஙனம் = உவ்விடம், உவ்வாறு). உந்த = முன்னிலையிலுள்ள. (உந்த + இடம் = உந்திடம்) (உன்ன) = முன்னிலையிலுள்ள, உத்தகைய. உவ் - உவன் = முன் நிற்பவன், உவ் - உவ - உவை = முன்நிற்பவை. குறிப்பு: ஊ என்பது முதற்காலத்தில் பெயரும் பெயரெச்சமும் குறிப்பு வினையெச்சமுமாகிய சுட்டுச் சொல்லாக வழங்கிற்று. (2) முன்னிலைப் பெயர் | ஒருமை | பன்மை | | ஊன் | ஊம் (முதல் நிலை) | | நூன் | நூம் (இரண்டாம் நிலை) | | நீன் | நீம் (மூன்றாம் நிலை) |
முன்னிலைப் பெயரின் வேற்றுமையடி சில கருத்துகட்குச் சில கிளையடிச் சொற்கள் மறைந்துவிட்டன. அவை வழங்கின நிலம் இந்துமாவாரியில் மூழ்கிப் போனமையாலும், | ஒருமை | பன்மை | | ஊன் - உன் | ஊம் - உம் | | நூன் - நுன | நூம் - நும் | | நீன் - நின் | நீம் - நிம் |
குறிப்பு: | (1) | மூவிடப் பதிற்பெயர்களும் நெடுமுதல் குறுகியே வேற்றுமை யேற்கும். முதற்காலப் படர்க்கைப் பதிற்பெயர் தான் தாம் என்பன. பின்பு அவை தற்சுட்டுப் பெயராயின. | | (2) | மூவிடப் பதிற்பெயர்களிலும், னகரவீறு ஒருமையையும் மகரவீறு பன்மையையும் உணர்த்தும். |
|