Vaishnava and Saiva religions managed to survive the onslaught of Buddhism and Jainism; but later they started challenging each other. நாலாயிரதிவ்வியப்பிரந்தம், a compilation of Vaishnava hymns was the result. They sing the glories of திருமால் melodiously.

ஆழ்வார்கள் are those immersed in devotion to திருமால். திவ்வியப்பிரந்தம் is the collection of songs of the ஆழ்வார்கள். They are: பொய்கை ஆழ்வார், பூதத்தாழ்வார், பேயாழ்வார், திருமழிசை ஆழ்வார், நம்மாழ்வார், குலசேகர ஆழ்வார், பெரியாழ்வார், ஆண்டாள், தொண்டரடிப் பொடியாழ்வார், திருப்பாணாழ்வார், திருமங்கை ஆழ்வார் and மதுரகவி ஆழ்வார்.

நாலாயிர திவ்வியப்பிரபந்தம் is a compilation of 4000 poems on the Lord திருமால். The period from seventh century AD to ninth century A.D. was the era of Bhakti movement in Tamil Literary history. In tenth century நாதமுனிகள் compiled the     நாலாயிர
திவ்வியப்பிரபந்தம். These songs glorified Vaishnavisim and decried other religions. நாதமுனிகள் divided the work into four parts, namely முதலாயிரம், திருமொழி, திருவாய்மொழி, and இயற்பா, In fact there are only 3776 songs, but they are rounded off to 4000. The twelve ஆழ்வார்கள் have made their own specific contributions. For example, ஆண்டாள் has composed திருப்பாவை and நாச்சியார்திருமொழி,

Commentaries on திவ்வியப் பிரபந்தம் come to be written only during Sri Ramanuja’s times. There were various commentators, for example, இராமனுசர், எம்பார், அம்மங்கியம்மாள் etc., Commentaries on திருவாய்மொழி were written in மணிப்பிரவாள நடை, a combination of Sanskrit and Tamil, The first commentator to திருவாய்மொழி was ஆளவந்தார்.

Realizing the need for reaching the common man who was not proficient in Sanskrit, an attempt was made to provide the commentaries in pure Tamil. Of these புருஷோத்தம நாயுடு’s writing is noteworthy.

ஆழ்வார் பிரபந்தங்கள் were given titles for various reasons and one of them is the content. For example, some had the names of the authors tagged, like நாச்சியார் திருமொழி; some were named on the basis of their length (eg) பெரிய திருமொழி.

நாலாயிரதிவ்வியப் பிரபந்தம் is the Veda of the Vaishnavites. It is a beehive constructed by ஞானத் தேனீக்கள் (honeybees of wisdom). It is a pot of nectar offering food to the divine soul. It transforms the reader into a true Bhakta.