389. குறிஞ்சி

	வேங்கையும் புலி ஈன்றன; அருவியும்
	தேம் படு நெடு வரை மணியின் மானும்;
	அன்னையும் அமர்ந்து நோக்கினளே, என்னையும்-
	களிற்று முகம் திறந்த கல்லா விழுத் தொடை
5	ஏவல் இளையரொடு மா வழிப்பட்டென,
	'சிறு கிளி முரணிய பெருங் குரல் ஏனல்
	காவல் நீ' என்றோளே; சேவலொடு
	சிலம்பின் போகிய சிதர் கால் வாரணம்
	முதைச் சுவல் கிளைத்த பூழி, மிகப் பல
10	நன் பொன் இமைக்கும் நாடனொடு
	அன்புறு காமம் அமைக நம் தொடர்பே.	உரை