200. மருதம்

	கண்ணி கட்டிய கதிர அன்ன
	ஒண் குரல் நொச்சித் தெரியல் சூடி,
	யாறு கிடந்தன்ன அகல் நெடுந் தெருவில்,
	'சாறு' என நுவலும் முது வாய்க் குயவ!
5	ஈதும் ஆங்கண் நுவன்றிசின் மாதோ-
	ஆம்பல் அமன்ற தீம் பெரும் பழனத்துப்
	பொய்கை ஊர்க்குப் போவோய்ஆகி,
	'கை கவர் நரம்பின் பனுவற் பாணன்
	செய்த அல்லல் பல்குவ-வை எயிற்று,
10	ஐது அகல் அல்குல் மகளிர்!-இவன்
	பொய் பொதி கொடுஞ் சொல் ஓம்புமின்' எனவே.	உரை

380. மருதம்

	நெய்யும் குய்யும் ஆடி, மெய்யொடு
	மாசு பட்டன்றே கலிங்கமும்; தோளும்,
	திதலை மென் முலைத் தீம் பால் பிலிற்ற,
	புதல்வற் புல்லிப் புனிறு நாறும்மே;
5	வால் இழை மகளிர் சேரித் தோன்றும்
	தேரோற்கு ஒத்தனெம் அல்லேம்; அதனால்
	பொன் புரை நரம்பின் இன் குரல் சீறியாழ்
	எழாஅல் வல்லை ஆயினும், தொழாஅல்;
	கொண்டு செல்-பாண!-நின் தண் துறை ஊரனை,
10	பாடு மனைப் பாடல்; கூடாது நீடு நிலைப்
	புரவியும் பூண் நிலை முனிகுவ;
	விரகு இல மொழியல், யாம் வேட்டது இல் வழியே!	உரை