261. குறிஞ்சி

	அருளிலர்வாழி-தோழி!-மின்னு வசிபு
	இருள் தூங்கு விசும்பின் அதிரும் ஏறொடு
	வெஞ் சுடர் கரந்த கமஞ் சூல் வானம்,
	நெடும் பல் குன்றத்துக் குறும் பல மறுகி,
5	தா இல் பெரும் பெயல் தலைஇய யாமத்து,
	களிறு அகப்படுத்த பெருஞ் சின மாசுணம்
	வெளிறு இல் காழ் மரம் பிணித்து நனி மிளிர்க்கும்
	சாந்தம் போகிய தேம் கமழ் விடர் முகை,
	எருவை நறும் பூ நீடிய
10	பெரு வரைச் சிறு நெறி வருதலானே.	உரை