7. பாலை

	சூருடை நனந் தலைச் சுனை நீர் மல்க,
	பெரு வரை அடுக்கத்து அருவி ஆர்ப்ப,
	கல் அலைத்து இழிதரும் கடு வரற் கான் யாற்றுக்
	கழை மாய் நீத்தம் காடு அலை ஆர்ப்ப,
5	தழங்கு குரல் ஏறொடு முழங்கி, வானம்
	இன்னே பெய்ய மின்னுமால்-தோழி!
	வெண்ணெல் அருந்திய வரி நுதல் யானை
	தண் நறுஞ் சிலம்பில் துஞ்சும்
	சிறியிலைச் சந்தின வாடு பெருங் காட்டே.	உரை

47. குறிஞ்சி

	பெருங் களிறு உழுவை அட்டென, இரும் பிடி
	உயங்குபிணி வருத்தமொடு இயங்கல் செல்லாது,
	நெய்தற் பாசடை புரையும் அம் செவிப்
	பைதல்அம் குழவி தழீஇ, ஒய்யென
5	அரும் புண் உறுநரின் வருந்தி வைகும்
	கானக நாடற்கு, 'இது என' யான் அது
	கூறின் எவனோ-தோழி! வேறு உணர்ந்து,
	அணங்கு அறி கழங்கின் கோட்டம் காட்டி,
	வெறி என உணர்ந்த உள்ளமொடு மறி அறுத்து,
10	அன்னை அயரும் முருகு நின்
	பொன் நேர் பசலைக்கு உதவாமாறே?	உரை