322. குறிஞ்சி

	ஆங்கனம் தணிகுவதுஆயின், யாங்கும்
	இதனின் கொடியது பிறிது ஒன்று இல்லை;
	வாய்கொல் வாழி-தோழி! வேய் உயர்ந்து,
	எறிந்து செறித்தன்ன பிணங்கு அரில் விடர் முகை,
5	ஊன் தின் பிணவின் உயங்கு பசி களைஇயர்,
	ஆள் இயங்கு அரும் புழை ஒற்றி, வாள் வரிக்
	கடுங் கண் வயப் புலி ஒடுங்கும் நாடன்
	தண் கமழ் வியல் மார்பு உரிதினின் பெறாது,
	நல் நுதல் பசந்த படர் மலி அரு நோய்
10	அணங்கு என உணரக் கூறி, வேலன்
	இன் இயம் கறங்கப் பாடி,
	பல் மலர் சிதறிப் பரவுறு பலிக்கே.	உரை