165. குறிஞ்சி

	அமர்க் கண் ஆமான் அரு நிறம் முள்காது
	பணைத்த பகழிப் போக்கு நினைந்து, கானவன்,
	'அணங்கொடு நின்றது மலை, வான் கொள்க' எனக்
	கடவுள் ஓங்கு வரை பேண்மார், வேட்டு எழுந்து,
5	கிளையொடு மகிழும் குன்ற நாடன்
	அடைதரும்தோறும், அருமை தனக்கு உரைப்ப,
	'நப் புணர்வு இல்லா நயன் இலோர் நட்பு
	அன்ன ஆகுக' என்னான்;
	ஒல்காது ஒழி; மிகப் பல்கின தூதே.	உரை