86. பாலை

	அறவர், வாழி-தோழி! மறவர்
	வேல் என விரிந்த கதுப்பின் தோல
	பாண்டில் ஒப்பின் பகன்றை மலரும்
	கடும் பனி அற்சிரம், நடுங்க, காண்தகக்
5	கை வல் வினைவன் தையுபு சொரிந்த
	சுரிதக உருவின ஆகிப் பெரிய
	கோங்கம் குவி முகை அவிழ, ஈங்கை
	நல் தளிர் நயவர நுடங்கும்
	முற்றா வேனில் முன்னி வந்தோரே!	உரை