217. குறிஞ்சி

	இசை பட வாழ்பவர் செல்வம் போலக்
	காண் தொறும் பொலியும், கதழ் வாய் வேழம்,
	இருங் கேழ் வயப் புலி வெரீஇ, அயலது
	கருங் கால் வேங்கை ஊறுபட மறலி,
5	பெருஞ் சினம் தணியும் குன்றநாடன்
	நனி பெரிது இனியனாயினும், துனி படர்ந்து
	ஊடல் உறுவேன்-தோழி!-நீடு
	புலம்பு சேண் அகல நீக்கி,
	புலவி உணர்த்தல் வன்மையானே.	உரை