351. குறிஞ்சி

	'இளமை தீர்ந்தனள் இவள்' என வள மனை
	அருங்கடிப் படுத்தனை; ஆயினும், சிறந்து இவள்
	பசந்தனள் என்பது உணராய்; பல் நாள்
	எவ்வ நெஞ்சமொடு தெய்வம் பேணி
5	வருந்தல் வாழி-வேண்டு, அன்னை!-கருந் தாள்
	வேங்கைஅம் கவட்டிடைச் சாந்தின் செய்த
	களிற்றுத் துப்பு அஞ்சாப் புலி அதள் இதணத்து,
	சிறு தினை வியன் புனம் காப்பின்,
	பெறுகுவள்மன்னோ என் தோழி தன் நலனே.	உரை