64. குறிஞ்சி

	என்னர்ஆயினும் இனி நினைவு ஒழிக!
	அன்னவாக இனையல்-தோழி!-யாம்
	இன்னமாக நத் துறந்தோர் நட்பு எவன்?
	மரல் நார் உடுக்கை மலை உறை குறவர்
5	அறியாது அறுத்த சிறியிலைச் சாந்தம்
	வறனுற்று ஆர முருக்கி, பையென
	மரம் வறிதாகச் சோர்ந்து உக்காங்கு, என்
	அறிவும் உள்ளமும் அவர் வயின் சென்றென,
	வறிதால், இகுளை! என் யாக்கை; இனி அவர்
10	வரினும், நோய் மருந்து அல்லர்; வாராது
	அவணர் ஆகுக, காதலர்! இவண் நம்
	காமம் படர் அட வருந்திய
	நோய் மலி வருத்தம் காணன்மார் எமரே!	உரை