184. பாலை

	ஒரு மகள் உடையேன் மன்னே; அவளும்
	செரு மிகு மொய்ம்பின் கூர்வேற் காளையொடு
	பெரு மலை அருஞ் சுரம் நெருநல் சென்றனள்;
	'இனியே, தாங்கு நின் அவலம்' என்றிர்; அது மற்று
5	யாங்ஙனம் ஒல்லுமோ? அறிவுடையீரே!
	உள்ளின் உள்ளம் வேமே-உண்கண்
	மணி வாழ் பாவை நடை கற்றன்ன என்
	அணி இயற் குறுமகள் ஆடிய
	மணி ஏர் நொச்சியும் தெற்றியும் கண்டே.	உரை