124. நெய்தல்

	ஒன்று இல் காலை அன்றில் போலப்
	புலம்பு கொண்டு உறையும் புன்கண் வாழ்க்கை
	யானும் ஆற்றேன்; அதுதானும் வந்தன்று-
	நீங்கல்; வாழியர்; ஐய!-ஈங்கை
5	முகை வீ அதிரல் மோட்டு மணல் எக்கர்,
	நவ்வி நோன் குளம்பு அழுந்தென, வெள்ளி
	உருக்குறு கொள்கலம் கடுப்ப, விருப்புறத்
	தெண் நீர்க் குமிழி இழிதரும்
	தண்ணீர் ததைஇ நின்ற பொழுதே.	உரை