103. பாலை

	ஒன்று தெரிந்து உரைத்திசின்-நெஞ்சே! புன் கால்
	சிறியிலை வேம்பின் பெரிய கொன்று,
	கடாஅம் செருக்கிய கடுஞ் சின முன்பின்
	களிறு நின்று இறந்த நீர் அல் ஈரத்து,
5	பால் அவி தோல் முலை அகடு நிலம் சேர்த்திப்
	பசி அட முடங்கிய பைங் கட் செந்நாய்
	மாயா வேட்டம் போகிய கணவன்
	பொய்யா மரபின் பிணவு நினைந்து இரங்கும்
	விருந்தின் வெங் காட்டு வருந்துதும் யாமே;
10	ஆள்வினைக்கு அகல்வாம் எனினும்,
	மீள்வாம் எனினும், நீ துணிந்ததுவே.	உரை