55. குறிஞ்சி

	ஓங்கு மலை நாட! ஒழிக, நின் வாய்மை
	காம்பு தலைமணந்த கல் அதர்ச் சிறு நெறி,
	உறு பகை பேணாது, இரவின் வந்து, இவள்
	பொறி கிளர் ஆகம் புல்ல, தோள் சேர்பு
5	அறுகாற் பறவை அளவு இல மொய்த்தலின்,
	கண் கோள் ஆக நோக்கி, 'பண்டும்
	இனையையோ?' என வினவினள், யாயே;
	அதன் எதிர் சொல்லாளாகி, அல்லாந்து,
	என் முகம் நோக்கியோளே: 'அன்னாய்!-
10	யாங்கு உணர்ந்து உய்குவள்கொல்? என, மடுத்த
	சாந்த ஞெகிழி காட்டி-
	ஈங்கு ஆயினவால்' என்றிசின் யானே.	உரை