392. நெய்தல்

	கடுஞ் சுறா எறிந்த கொடுந் தாட் தந்தை
	புள் இமிழ் பெருங் கடல் கொள்ளான் சென்றென,
	மனை அழுது ஒழிந்த புன் தலைச் சிறாஅர்
	துணையதின் முயன்ற தீம் கண் நுங்கின்
5	பணை கொள் வெம் முலை பாடு பெற்று உவக்கும்,
	பெண்ணை வேலி, உழை கண் சீறூர்
	நல் மனை அறியின், நன்றுமன்தில்ல;
	செம்மல் நெஞ்சமொடு தாம் வந்து பெயர்ந்த
	கானலொடு அழியுநர் போலாம்-பானாள்,
10	முனி படர் களையினும் களைப;
	நனி பேர் அன்பினர் காதலோரே.	உரை