114. குறிஞ்சி

	வெண் கோடு கொண்டு வியல் அறை வைப்பவும்,
	பச்சூன் கெண்டி வள் உகிர் முணக்கவும்,
	மறுகுதொறு புலாவும் சிறுகுடி அரவம்
	வைகிக் கேட்டுப் பையாந்திசினே;
5	அளிதோ தானே-தோழி!-அல்கல்
	வந்தோன்மன்ற குன்ற நாடன்;
	துளி பெயல் பொறித்த புள்ளித் தொல் கரை
	பொரு திரை நிவப்பின் வரும் யாறு அஞ்சுவல்;
	ஈர்ங் குரல் உருமின் ஆர் கலி நல் ஏறு
10	பாம்பு கவின் அழிக்கும் ஓங்கு வரை பொத்தி,
	மையல் மடப் பிடி இனைய,
	கை ஊன்றுபு இழிதரு களிறு எறிந்தன்றே.	உரை