383. குறிஞ்சி

	கல் அயற் கலித்த கருங் கால் வேங்கை
	அலங்கல்அம் தொடலை அன்ன குருளை
	வயப் புனிற்று இரும் பிணப் பசித்தென, வயப் புலி
	புகர் முகம் சிதையத் தாக்கி, களிறு அட்டு,
5	உரும் இசை உரறும், உட்குவரு நடு நாள்,
	அருளினை போலினும், அருளாய் அன்றே-
	கனை இருள் புதைத்த அஞ்சுவரும் இயவில்
	பாம்பு உடன்று இரிக்கும் உருமோடு,
	ஓங்கு வரை நாட! நீ வருதலானே.	உரை