260. மருதம்

	கழுநீர் மேய்ந்த கருந் தாள் எருமை
	பழனத் தாமரைப் பனிமலர் முணைஇ,
	தண்டு சேர் மள்ளரின் இயலி, அயலது
	குன்று சேர் வெண் மணல் துஞ்சும் ஊர!
5	வெய்யை போல முயங்குதி: முனை எழத்
	தெவ்வர்த் தேய்த்த செவ் வேல் வயவன்
	மலி புனல் வாயில் இருப்பை அன்ன, என்
	ஒலி பல் கூந்தல் நலம் பெறப் புனைந்த
	முகை அவிழ் கோதை வாட்டிய
10	பகைவன்மன்? யான் மறந்து அமைகலனே!	உரை