153. பாலை

	குண கடல் முகந்து, குடக்கு ஏர்பு இருளி,
	மண் திணி ஞாலம் விளங்க, கம்மியர்
	செம்பு சொரி பானையின் மின்னி, எவ் வாயும்
	தன் தொழில் வாய்த்த இன் குரல் எழிலி
5	தென்புல மருங்கில் சென்று அற்றாங்கு,
	நெஞ்சம் அவர்வயின் சென்றென, ஈண்டு ஒழிந்து,
	உண்டல் அளித்து என் உடம்பே-விறல் போர்
	வெஞ் சின வேந்தன் பகை அலைக் கலங்கி,
	வாழ்வோர் போகிய பேர் ஊர்ப்
10	பாழ் காத்திருந்த தனி மகன் போன்றே.	உரை