308. பாலை

	செல விரைவுற்ற அரவம் போற்றி,
	மலர் ஏர் உண்கண் பனி வர, ஆயிழை-
	யாம் தற் கரையவும், நாணினள் வருவோள்,
	வேண்டாமையின் மென்மெல வந்து,
5	வினவலும் தகைத்தலும் செல்லாள் ஆகி,
	வெறி கமழ் துறு முடி தயங்க, நல் வினைப்
	பொறி அழி பாவையின் கலங்கி, நெடிது நினைந்து,
	ஆகம் அடைதந்தோளே: அது கண்டு,
	ஈர் மண் செய்கை நீர் படு பசுங் கலம்
10	பெரு மழைப் பெயற்கு ஏற்றாங்கு, எம்
	பொருள் மலி நெஞ்சம் புணர்ந்து உவந்தன்றே.	உரை