330. மருதம்

	தட மருப்பு எருமைப் பிணர்ச் சுவல் இரும் போத்து,
	மட நடை நாரைப் பல் இனம் இரிய,
	நெடு நீர்த் தண் கயம் துடுமெனப் பாய்ந்து,
	நாட் தொழில் வருத்தம் வீட, சேண் சினை
5	இருள் புனை மருதின் இன் நிழல் வதியும்
	யாணர் ஊர! நின் மாண் இழை மகளிரை
	எம் மனைத் தந்து நீ தழீஇயினும், அவர்தம்
	புன் மனத்து உண்மையோ அரிதே: அவரும்,
	பைந் தொடி மகளிரொடு சிறுவர்ப் பயந்து,
10	நன்றி சான்ற கற்பொடு
	எம் பாடு ஆதல் அதனினும் அரிதே.	உரை