116. குறிஞ்சி

	'தீமை கண்டோர் திறத்தும்பெரியோர்
	தாம் அறிந்து உணர்க' என்பமாதோ;
	வழுவப் பிண்டம் நாப்பண் ஏமுற்று,
	இரு வெதிர் ஈன்ற வேல் தலைக் கொழு முளை,
5	சூல் முதிர் மடப் பிடி, நாள் மேயல் ஆரும்
	மலை கெழு நாடன் கேண்மை, பலவின்
	மாச் சினை துறந்த கோள் முதிர் பெரும் பழம்
	விடர் அளை வீழ்ந்து உக்காஅங்கு, தொடர்பு அறச்
	சேணும் சென்று உக்கன்றே அறியாது
10	ஏ கல் அடுக்கத்து இருள் முகை இருந்த
	குறிஞ்சி நல் ஊர்ப் பெண்டிர்
	இன்னும் ஓவார், என் திறத்து அலரே!	உரை