247. குறிஞ்சி

	தொன்று படு துப்பொடு முரண் மிகச் சினைஇக்
	கொன்ற யானைச் செங் கோடு கழாஅ,
	அழி துளி பொழிந்த இன் குரல் எழிலி,
	எஃகுறு பஞ்சிற்று ஆகி, வைகறைக்
5	கோடு உயர் நெடு வரை ஆடும் நாட! நீ
	நல்காய்ஆயினும், நயன் இல செய்யினும்,
	நின் வழிப்படூஉம் என் தோழி நல் நுதல்
	விருந்து இறைகூடிய பசலைக்கு
	மருந்து பிறிது இன்மை நன்கு அறிந்தனை சென்மே!	உரை