197. பாலை

	'தோளே தொடி நெகிழ்ந்தனவே; நுதலே
	பீர் இவர் மலரின் பசப்பு ஊர்ந்தன்றே;
	கண்ணும் தண் பனி வைகின; அன்னோ!
	தெளிந்தனம் மன்ற; தேயர் என் உயிர்' என,
5	ஆழல், வாழி-தோழி!-நீ; நின்
	தாழ்ந்து ஒலி கதுப்பின் வீழ்ந்த காலொடு,
	வண்டு படு புது மலர் உண்துறைத் தரீஇய,
	பெரு மட மகளிர் முன்கைச் சிறு கோல்
	பொலந் தொடி போல மின்னி, கணங் கொள்
10	இன் இசை முரசின் இரங்கி, மன்னர்
	எயில் ஊர் பல் தோல் போலச்
	செல் மழை தவழும், அவர் நல் மலை நாட்டே.	உரை