37. பாலை

	பிணங்கு அரில் வாடிய பழ விறல்நனந் தலை,
	உணங்குஊண் ஆயத்து ஓர் ஆன் தெள் மணி
	பைபய இசைக்கும் அத்தம், வை எயிற்று
	இவளொடும் செலினோ நன்றே; குவளை
5	நீர் சூழ் மா மலர் அன்ன கண் அழ,
	கலை ஒழி பிணையின் கலங்கி, மாறி
	அன்பிலிர் அகறிர் ஆயின், என் பரம்
	ஆகுவது அன்று, இவள் அவலம்-நாகத்து
	அணங்குடை அருந் தலை உடலி, வலன் ஏர்பு,
10	ஆர்கலி நல் ஏறு திரிதரும்
	கார் செய் மாலை வரூஉம் போழ்தே.	உரை