16. பாலை

	புணரின் புணராது பொருளே; பொருள்வயிற்
	பிரியின் புணராது புணர்வே; ஆயிடைச்
	செல்லினும், செல்லாய்ஆயினும், நல்லதற்கு
	உரியை-வாழி, என் நெஞ்சே!-பொருளே,
5	வாடாப் பூவின் பொய்கை நாப்பண்
	ஓடு மீன் வழியின் கெடுவ; யானே,
	விழுநீர் வியலகம் தூணிஆக
	எழு மாண் அளக்கும் விழு நெதி பெறினும்,
	கனங்குழைக்கு அமர்த்த சேயரி மழைக் கண்
10	அமர்ந்து இனிது நோக்கமொடு செகுத்தனென்;
	எனைய ஆகுக! வாழிய பொருளே!	உரை