314. பாலை

	'முதிர்ந்தோர் இளமை அழிந்தும் எய்தார்;
	வாழ் நாள் வகை அளவு அறிஞரும் இல்லை;
	மாரிப் பித்திகத்து ஈர் இதழ் அலரி
	நறுங் காழ் ஆரமொடு மிடைந்த மார்பில்,
5	குறும் பொறிக் கொண்ட கொம்மை அம் புகர்ப்பின்
	கருங் கண் வெம் முலை ஞெமுங்கப் புல்லிக்
	கழிவதாக, கங்குல்' என்று
	தாம் மொழி வன்மையின் பொய்த்தனர், வாழிய-
	நொடி விடுவன்ன காய் விடு கள்ளி
10	அலங்கல்அம் பாவை ஏறி, புலம்பு கொள்
	புன் புறா வீழ் பெடைப் பயிரும்
	என்றூழ் நீளிடைச் சென்றிசினோரே!	உரை