230. மருதம்

	முயப் பிடிச் செவியின் அன்ன பாசடை,
	கயக் கணக் கொக்கின் அன்ன கூம்பு முகை,
	கணைக் கால், ஆம்பல் அமிழ்து நாறு தண் போது,
	குணக்குத் தோன்று வெள்ளியின், இருள் கெட விரியும்
5	கயற்கணம் கலித்த பொய்கை ஊர!
	முனிவு இல் பரத்தையை எற் துறந்து அருளாய்;
	நனி புலம்பு அலைத்த எல்லை நீங்க,
	புதுவறம்கூர்ந்த செறுவில் தண்ணென
	மலி புனல் பரத்தந்தாஅங்கு,
10	இனிதே தெய்ய, நின் காணுங்காலே.	உரை