295. நெய்தல்

	முரிந்த சிலம்பின் நெரிந்த வள்ளியின்,
	புறன் அழிந்து ஒலிவரும் தாழ் இருங் கூந்தல்
	ஆயமும் அழுங்கின்று; யாயும் அஃது அறிந்தனள்,
	அருங் கடி அயர்ந்தனள், காப்பே; எந்தை,
5	வேறு பல் நாட்டுக் கால் தர வந்த,
	பல வினை நாவாய் தோன்றும் பெருந் துறை,
	கலி மடைக் கள்ளின் சாடி அன்ன, எம்
	இள நலம் இற்கடை ஒழியச்
	சேறும்; வாழியோ! முதிர்கம் யாமே.	உரை