242. முல்லை

	இலை இல பிடவம் ஈர் மலர் அரும்ப,
	புதல் இவர் தளவம் பூங் கொடி அவிழ,
	பொன் எனக் கொன்றை மலர, மணி எனப்
	பல் மலர் காயாங் குறுஞ் சினை கஞல,
5	கார் தொடங்கின்றே காலை; வல் விரைந்து
	செல்க-பாக!-நின் தேரே: உவக்காண்-
	கழிப் பெயர் களரில் போகிய மட மான்
	விழிக் கட் பேதையொடு இனன் இரிந்து ஓட,
	காமர் நெஞ்சமொடு அகலா,
10	தேடூஉ நின்ற இரலை ஏறே.	உரை

371. முல்லை

	காயாங் குன்றத்துக் கொன்றை போல,
	மா மலை விடர் அகம் விளங்க மின்னி,
	மாயோள் இருந்த தேஎம் நோக்கி,
	வியல் இரு விசும்பு அகம் புதையப் பாஅய்,
5	பெயல் தொடங்கினவே, பெய்யா வானம்:
	நிழல் திகழ் சுடர்த் தொடி ஞெகிழ ஏங்கி,
	அழல் தொடங்கினளே ஆயிழை; அதன் எதிர்,
	குழல் தொடங்கினரே கோவலர்-
	தழங்கு குரல் உருமின் கங்குலானே.	உரை