330. மருதம்

	தட மருப்பு எருமைப் பிணர்ச் சுவல் இரும் போத்து,
	மட நடை நாரைப் பல் இனம் இரிய,
	நெடு நீர்த் தண் கயம் துடுமெனப் பாய்ந்து,
	நாட் தொழில் வருத்தம் வீட, சேண் சினை
5	இருள் புனை மருதின் இன் நிழல் வதியும்
	யாணர் ஊர! நின் மாண் இழை மகளிரை
	எம் மனைத் தந்து நீ தழீஇயினும், அவர்தம்
	புன் மனத்து உண்மையோ அரிதே: அவரும்,
	பைந் தொடி மகளிரொடு சிறுவர்ப் பயந்து,
10	நன்றி சான்ற கற்பொடு
	எம் பாடு ஆதல் அதனினும் அரிதே.	உரை

350. மருதம்

	வெண்ணெல் அரிநர் தண்ணுமை வெரீஇ,
	பழனப் பல் புள் இரிய, கழனி
	வாங்கு சினை மருதத் தூங்குதுணர் உதிரும்
	தேர் வண் விராஅன் இருப்பை அன்ன, என்
5	தொல் கவின் தொலையினும் தொலைக! சார
	விடேஎன்: விடுக்குவென்ஆயின், கடைஇக்
	கவவுக் கை தாங்கும் மதுகைய குவவு முலை
	சாடிய சாந்தினை; வாடிய கோதையை;
	ஆசு இல் கலம் தழீஇயற்று;
10	வாரல்; வாழிய, கவைஇ நின்றோளே!	உரை