125.குறிஞ்சி

	'இரை தேர் எண்கின் பகு வாய் ஏற்றை
	கொடு வரிப் புற்றம் வாய்ப்ப வாங்கி,
	நல் அரா நடுங்க உரறி, கொல்லன்
	ஊது உலைக் குருகின் உள் உயிர்த்து, அகழும்
5	நடு நாள் வருதல் அஞ்சுதும் யாம்' என,
	வரைந்து வரல் இரக்குவம் ஆயின், நம் மலை
	நல் நாள் வதுவை கூடி, நீடு இன்று
	நம்மொடு செல்வர்மன்-தோழி!-மெல்ல
	வேங்கைக் கண்ணியர் எருது எறி களமர்
10	நிலம் கண்டன்ன அகன் கண் பாசறை,
	மென் தினை நெடும் போர் புரிமார்
	துஞ்சு களிறு எடுப்பும் தம் பெருங் கல் நாட்டே.	உரை

290. மருதம்

	வயல் வெள் ஆம்பல் சூடு தரு புதுப் பூக்
	கன்றுடைப் புனிற்றா தின்ற மிச்சில்
	ஓய்நடை முது பகடு ஆரும் ஊரன்
	தொடர்பு நீ வெஃகினை ஆயின், என் சொல்
5	கொள்ளல்மாதோ, முள் எயிற்றோயே!
	நீயே பெரு நலத்தையே; அவனே,
	'நெடு நீர்ப் பொய்கை நடு நாள் எய்தி,
	தண் கமழ் புது மலர் ஊதும்
	வண்டு' என மொழிப; 'மகன்' என்னாரே.	உரை

315. நெய்தல்

	ஈண்டு பெருந் தெய்வத்து-யாண்டு பல கழிந்தென,
	பார்த் துறைப் புணரி அலைத்தலின், புடை கொண்டு,
	மூத்து, வினை போகிய முரி வாய் அம்பி,
	நல் எருது நடை வளம் வைத்தென, உழவர்
5	புல்லுடைக் காவில் தொழில் விட்டாங்கு,
	நறு விரை நன் புகை கொடாஅர், சிறு வீ
	ஞாழலொடு கெழீஇய புன்னை அம் கொழு நிழல்
	முழவு முதற் பிணிக்கும் துறைவ! நன்றும்
	விழுமிதின் கொண்ட கேண்மை நொவ்விதின்
10	தவறும்; நன்கு அறியாய்ஆயின், எம் போல்,
	ஞெகிழ் தோள், கலுழ்ந்த கண்ணர்,
	மலர் தீய்ந்தனையர், நின் நயந்தோரே.	உரை

340. மருதம்

	புல்லேன், மகிழ்ந! புலத்தலும் இல்லேன்-
	கல்லா யானைக் கடுந் தேர்ச் செழியன்
	படை மாண் பெருங் குள மடை நீர் விட்டென,
	கால் அணைந்து எதிரிய கணைக் கோட்டு வாளை
5	அள்ளல்அம் கழனி உள்வாய் ஓடி,
	பகடு சேறு உதைத்த புள்ளி வெண் புறத்து,
	செஞ் சால் உழவர் கோல் புடை மதரி,
	பைங் காற் செறுவின் அணைமுதல் பிறழும்
	வாணன் சிறுகுடி அன்ன, என்
10	கோள் நேர் எல் வளை நெகிழ்த்த நும்மே!	உரை