164. பாலை

	'உறை துறந்திருந்த புறவில், தனாது
	செங் கதிர்ச் செல்வன் தெறுதலின், மண் பக,
	உலகு மிக வருந்தி உயாவுறுகாலைச்
	சென்றனர் ஆயினும், நன்று செய்தனர்' எனச்
5	சொல்லின் தெளிப்பவும், தெளிதல் செல்லாய்-
	செங்கோல் வாளிக் கொடு வில் ஆடவர்
	வம்ப மாக்கள் உயிர்த் திறம் பெயர்த்தென,
	வெங் கடற்று அடை முதல் படு முடை தழீஇ,
	உறு பசிக் குறு நரி குறுகல் செல்லாது
10	மாறு புறக்கொடுக்கும் அத்தம்,
	ஊறு இலராகுதல் உள்ளாமாறே.	உரை

352. பாலை

	இலை மாண் பகழிச் சிலை மாண் இரீஇய
	அன்பு இல் ஆடவர் அலைத்தலின், பலருடன்
	வம்பலர் தொலைந்த அஞ்சுவரு கவலை,
	அழல் போல் செவிய சேவல் ஆட்டி,
5	நிழலொடு கதிக்கும் நிணம் புரி முது நரி
	பச்சூன் கொள்ளை மாந்தி, வெய்துற்று,
	தேர் திகழ் வறும் புலம் துழைஇ, நீர் நயந்து,
	பதுக்கை நீழல் ஒதுக்கு இடம் பெறாஅ
	அருஞ் சுரக் கவலை வருதலின், வருந்திய
10	நமக்கும் அரிய ஆயின: அமைத் தோள்
	மாண்புடைக் குறுமகள் நீங்கி,
	யாங்கு வந்தனள்கொல்? அளியள் தானே!	உரை