179. குறிஞ்சி

	கல்லென் கானத்துக் கடமா ஆட்டி,
	எல்லும் எல்லின்று; ஞமலியும் இளைத்தன;
	செல்லல்-ஐஇய!-உது எம் ஊரே;
	ஓங்கு வரை அடுக்கத்துத் தீம் தேன் கிழித்த
	குவையுடைப் பசுங் கழை தின்ற கய வாய்ப்
	பேதை யானை சுவைத்த
	கூழை மூங்கிற் குவட்டிடையதுவே.	உரை