213. பாலை

	நசை நன்கு உடையர்-தோழி!-ஞெரேரெனக்
	கவைத் தலை முது கலை காலின் ஒற்றிப்
	பசிப் பிணிக்கு இறைஞ்சிய பரூஉப் பெருந் ததரல்
	ஒழியின் உண்டு, அழிவு இல் நெஞ்சின்
	தெறித்து நடை மரபின் தன் மறிக்கு நிழல் ஆகி,
	நின்று வெயில் கழிக்கும் என்ப-நம்
	இன் துயில் முனிநர் சென்ற ஆறே.	உரை