395. பாலை

	நெஞ்சே நிரை ஒல்லாதே; அவரே,
	அன்பு இன்மையின், அருள் பொருள் என்னார்;
	வன்கண் கொண்டு வலித்து வல்லுநரே;
	அரவு நுங்கு மதியிற்கு இவணோர் போலக்
	களையார் ஆயினும், கண் இனிது படீஇயர்;
	அஞ்சல் என்மரும் இல்லை; அந்தில்
	அளிதோதானே நாணே-
	ஆங்கு அவர் வதிவயின் நீங்கப்படினே!	உரை